Szanowni Państwo
Czy można napisać zamierzył się z rozmachem, czy też rozmach wynika już z samego czasownika (za SPJ: zamierzyć się „wykonać ruch poprzedzający uderzenie lub rzucenie czymś”) i dookreślenie jest tu niepotrzebne?
Z góry dziękuję za odpowiedź
Ewelina

Dzień dobry,
ktoś został obudzony przez dwa niezależne bodźce. Czy poprawne będzie zdanie: Obudził go szelest unoszonej pościeli i uczucie… czy też Obudziły go szelest unoszonej pościeli i uczucie… Analogicznie: Do końca otrzeźwił go dopiero panujący na zewnątrz mróz i świadomość późnej pory czy Do końca otrzeźwiły go dopiero panujący na zewnątrz mróz i świadomość późnej pory.

Z góry dziękuję za pomoc

Pisząc tekst o świetlicy o nazwie Gniazdo, chciałam nazwać dzieci tam uczęszczające gniazdowiczami. Moje pytanie brzmi następująco: czy powinnam napisać to określenie w cudzysłowie, czy z dużej litery? Może obydwie opcje są niezbędne dla poprawności tego słowa? Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź.

Czy poprawne jest umieszczanie w części zdania wyrażonej imiesłowem określeń podmiotu? Przykład: „Siedząc zgarbiona, czytała książkę”. Zdania takie jak powyższe można spotkać dość często i może nawet nie zwracają uwagi, ale następne przykłady brzmią już co najmniej dziwnie, a przecież skonstruowane są tak samo: „Przechodząc uśmiechnięty przez tłum, unikał wyjaśnień”, „Wspinając się zdyszani pod górę, spoglądali na siebie”.

Dzień dobry,

czy "dz. cyt." stosuje się tylko do niepowtarzania tytułów książek i artykułów, czy można użyć sformułowania "dz. cyt." również zamiast a) pełnej nazwy dokumentu prawnego np. ustawy albo rozporządzenia i powołania na konkretny dziennik ustaw i pozycję, a także zamiast b) tytułu artykułu zamieszczonego w internecie i linku?

Z góry dziękuję za odpowiedź

Grażyna

Dzień dobry
W Gramatyce języka polskiego Józefa Muczkowskiego (trochę stara pozycja) przy odmianie rzeczownika pojawia się taka rada: „Celownik na owi zakończony z przyimkiem ku w niektórych na u skracamy, np. ku końcu zamiast ku końcowi, ku Krakowu, ku Paryżu”.
Starałem się sprawdzić, użycie -u w celowniku razem z przyimkiem ku jest obecnie poprawne (szczególnie chodzi mi o ku końcu), ale nigdzie nie mogłem znaleźć takiej informacji.
Z góry dziękuję za pomoc i poświęcony czas.

Mam problem ze związkiem… z sobą czy może ze sobą. Jak powinienem powiedzieć: „Biorę z sobą kurtkę” czy „Biorę ze sobą kurtkę”?
Z góry dziękuję i pozdrawiam

Ad. do porady https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/Aksel;13513.html

A jak będzie z odmianą imienia psa? Ma na imię Axel od nazwy piruetu/skoku w łyżwiarstwie figurowym, nie od imienia mężczyzny. Czy zatem wołam Aksla, czy też Aksela? Mówię o Akslu czy Akselu? To samo dotyczy imienia psa: Kapsel — nie ma Kapsla czy Kapsela?

Z góry dziękuję za odpowiedź

Ewelina Likowicz

Dzień dobry! Czy w języku polskim forma gramatyczna typu dziewczyna o długich włosach ma jakąś specjalną nazwę? Tzn. forma miejscownika dla opisywania cech i właściwości osób czy przedmiotów podobnie jak genetivus qualitatis w łacinie? Z góry dziękuję!

Szanowni Eksperci,
czy prawidłowy jest zapis: Vincenta van Gogha, Claude’a Moneta, Charles’a Perraulta? Dlaczego w tym ostatnim imieniu stosuje się apostrof?
Jeszcze jedno: w odpowiedzi udzielonej przez Poradnię w dn. 8.11.2007 przeczytałam, że Słownik skrótów i skrótowców J. Podrackiego podaje pisownię s.c., jako skrót od spółki cywilnej, w Wielkim słowniku ortograficznym PWN podana jest natomiast forma SC. Proszę o wyjaśnienie.
Z góry dziękuję
Pozdrawiam serdecznie,
Joanna Karbowiak